Bieszczadzki Park Narodowy
Bieszczadzki Park Narodowy jest położony w Karpatach Zewnętrznych zbudowanych z utworów fliszowych należących do dwóch jednostek strukturalnych – płaszczowiny dukielskiej i płaszczowiny śląskiej (Ślączka 1970, Żytko i in. 1973, Tokarski 1975). Jednostki te są zbudowane z naprzemianległych ławic skał osadowych o dużym zróżnicowaniu frakcjonalnym.
Płaszczowina dukielska zbudowana z łusek: Wielkiej Rawki, Paprotnej, Borsuka i synkliny Moczarnego. W jej skład wchodzą:
warstwy łupkowskie (późna kreda) składające się z kompleksu łupkowo-piaskowcowego z przewagą łupków ilastych,
warstwy ciśniańskie (późna kreda – paleocen) składające się głównie z gruboławicowych piaskowców,
warstwy Majdanu (paleocen) zbudowane z ciemnoszarych i czarnych łupków z wkładkami łupków szarozielonych oraz margli syderytycznych i fukoidowych,
warstwy hieroglifowe (eocen) podobne do warstw hieroglifowych płaszczowiny śląskiej.
Płaszczowina śląska tektonicznie dzieli się na mniejsze jednostki – przeddukielską oraz centralną depresję karpacką, którą tworzy antyklina Bukowego Berda, synklina Magurki – Stołów, antyklina Suchych Rzek i synklina brzeżna.
Płaszczowinę śląską tworzą:
warstwy hieroglifowe (eocen) tworzące kompleks cienkoławicowego fliszu składającego się z zielonych łupków ilastych oraz z zielonych i szarych drobnoziarnistych piaskowców,
warstwy menilitowe (wczesny eocen) zbudowane z twardych czarnych i brunatnych łupków menilitowych z wkładkami ciemnoszarych i czarnych piaskowców z muskowitem,
warstwy przejściowe (oligocen) utworzone są z kompleksu szarych, oliwkowych lub czarnych łupków ilasto–marglistych przeławicowanych drobnoziarnistymi piaskowcami, szarych i czarnych mułowców, szarożółtych dolomitów żelazistych,
dolne warstwy krośnieńskie (oligocen) utworzone są z kompleksu szarych średnio- i gruboziarnistych piaskowców otryckich z zespołem cienkoławicowych skał łupkowych ilasto-marglistych.
|
